Pendelen en gemijmer

Doordat de kinderen naar hun oude scholen blijven gaan (voorlopig)pendel ik nu al drie dagen op en af. De oudste kinderen gaan met de bus en dat gaat ondertussen goed. Ze trekken hun plan. Vandaag is ook Niels (bijna zeven)met een oudere zus mee gekomen met de bus omdat hij toneelles had in de oude stad. Hij mocht eerst bij mijn vriendin gaan , daarna naar toneel en dan met de bus en de zus naar huis.
Maar de vier jongsten rij ik dus met de auto op en af en we wonen nu drie kwartier van de school. Daarna rij ik terug, ga meestal langs het oude huis voor de post en om nog achtergebleven dingen in te laden. Vaak doe ik ook nog boodschappen of heb ik een afspraak en dus is het vaak middag tegen dat ik in het nieuwe huis ben om te eten en Mats te slapen te leggen. Het sleuren met Mats wordt wel zwaar. Auto in en uit, telkens weer en ik hou niet van auto rijden dus dat maakt het niet echt een favoriete bezigheid, maar ik zal het toch nog meer dan drie maanden op deze manier moeten doen.
's Avonds pik ik de kinderen ook weer op natuurlijk en rijden we in de spits naar huis.
Het gekibbel op de achterbank neem ik voor lief, maar soms wou ik dat er een tussenschot tussen zat.

Daarom blijven ze nu ook vaker op school warm eten zodat ik niet telkens nog aan het eten moet beginnen na thuiskomst. Ik weet wel: veel ouders zijn ook pas thuis op deze tijdstippen na hun werk, maar ik kan dat echt even er niet nog bij hebben. Voorlopig moet het op deze manier.

Het is dus een gependel momenteel. En dit nog zeker tot de zomervakantie. Gelukkig zijn er ondertussen ook nog veel vrije schooldagen.
Ik rust nu nog minder. Er is nog heel wat uit te pakken, maar ook heb ik nog niet echt mijn draai gevonden. En er blijft nog wel een hoop te regelen. Financieel maar ook praktische dingen.

Vanaf september zullen de jongste drie dan naar een nieuwe school gaan vlakbij. Daar moet ik ook nog een kijkje gaan nemen. Mats gaat vanaf volgende week ook een paar dagen naar de opvang als het goed gaat want ik ga morgen pas met hem een kijkje nemen. Ik voel mij daar een beetje schuldig over want tenslotte ben ik thuisblijfmama, maar het is momenteel fysiek te zwaar. Koken is zwaar, bukken is lastig, trappen lopen een marteling en achter een achtienmaander lopen is als een marathon lopen. Uitputtend. Het is een noodoplossing die ik bedacht voor mezelf. Ik kan dat kleine manneke nu éénmaal niet vastbinden als ik even een half uur moet gaan zitten omdat ik niet meer vooruit kan. En er is geen familie of niet werkende vrienden om op te passen. Meestal zit ik nog geen vijf minuten als ik hem alweer ergens moet afplukken of mijn kasten weer moet inladen of hij de trap op is omdat iemand is vergeten de deur te sluiten. Het is misschien wel een grappig zicht wanneer Matske momenteel gewoon ook veel sneller dan ikzelf de tafel rond rent voor ik hem te pakken krijg voor zijn luier. Soms zet ik mezelf in hinderlaag om hem te pakken.
In het winkelcentrum is het zonder buggy al helemaal niet te doen. Bepakt met kind en broodzakken probeer ik de auto open te krijgen wat een geworstel teweeg brengt, mijn handtas valt de grond op en ik denk ik mezelf: ' Dit volstaat! Ik heb het gehad met al die zwangerschappen en kleine kinderen!' Eigenlijk zou ik dit moeten filmen zodat ik het nooit meer vergeet :-).

Zo! Even stoom aflaten en nu de kraamzorg regelen...

Reacties

  1. Sorry Sandra maar ik moet lachen met je blog. Het is echt niet om mee te lachen, maar hoe jij het schrijft, lijkt het net een komische film! Na deze schoolweek nog 3 weekjes en dan is het alweer paasvakantie, dus 2 weken geen gerij voor school! Ik kan me best voorstellen hoe zwaar het nu voor je is, aangezien je toch veel moet meesleuren, elke keer opnieuw.
    Nog eventjes, en goed dat je opvang hebt voor Mats!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Van jou kan ik het hebben Pascale ;-).
      Wel. Ik wou onmiddellijke opvang voor Mats , maar dat bleek relatief. De plaats waar ik gaan kijken ben lijkt me super!! Maar er is pas plaats op 6 mei. Toch heb ik het contract getekend. Het zal fijn zijn dat hij kan gaan spelen en ik meer kan slapen/slapen eens onze baby geboren is dan. Zo heb ik weer energie voor 's avonds :-).

      Verwijderen
  2. Ik sta elke keer weer verbaasd hoe sterk je toch eigenlijk bent. Mag je dan nu even wat afstoten tijdelijk, ja toch zeker. Straks komt er vast wat meer rust als alles een plaatsje heeft gevonden. Fijne avond.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als moeder ploeter je toch altijd maar weer voort denk ik...maar ik ben mijn 'ritme' al een tijdje kwijt en moet het wat terugvinden denk ik.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)