Het leven is veel mooier als je lacht en droomt

Af en toe valt er in het leven niet veel te lachen. Soms verloopt een periode echt beroerd.

Toch ben ik elke dag dankbaar voor wat wel is.
Wanneer ik zie hoe mensen en vooral die kinderen lijden in Syrië, in de Afrikaanse landen, enz...dan ben ik echt ontzettend blij met mijn leven en bedenk ik dat ik een bofkont ben met mijn leven in België, in een Westers land.

Het gaat zo makkelijk. Af en toe eens steen en been klagen. Het lijkt wel een sport. Zelf lukt het me de laatste tijd maar moeizaam om om te gaan met zeer negatieve mensen die altijd maar klagen en klagen en klagen.

Het leven is zoveel mooier als je kan relativeren, blijft hoop hebben wanneer het minder gaat, positiever denken en dromen hebt.

Dromen zoals kinderen die kunnen hebben.

Ik geef toe. Een dromer ben ik ook. Tegenwoordig zijn het vooral wandeldromen. Die had ik vorig jaar ook, maar toen bleek ik zwanger van kleine Fee en moest ik ze weer even opbergen. Dat vind ik helemaal niet erg want dat het kon dat wisten we (zwanger worden bedoel ik)en dan is die zwangerschap weer even veel belangrijker en begint alles te draaien rond 'nieuw leven'.
Ondertussen is Fee bijna drie maanden en ik geef nog steeds met veel goesting borstvoeding. Fee en ik zijn nog steeds altijd samen en dat gaan we de komende maanden ook nog zijn.
Toch start ik volgende week weer met de langere wandelingen, samen met Fee in de draagzak en ik heb er ongelooflijk veel zin in.
Mijn droom is dus om in de toekomst veel meer nog te wandelen en iets grotere dromen (zie Dodentocht, Compostela)bewaren we voor later als het moment goed is... maar ervan dromen. Dat mag toch of niet?

Buiten die wandeldromen heb ik momenteel eigenlijk niet echt veel dromen meer.
Veel van mijn dromen kwamen al uit en ik ben er tevreden mee. Dat wil ook niet zeggen dat die dromen zo fantastisch bleken te zijn toen ze uitkwamen. Sommige dingen zien er nu éénmaal rooskleuriger uit in een droom dan in het echt.

Zo is mijn droom van een groot gezin wel uitgekomen en ik ben daar heel blij om, maar reken maar dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is of dat 'gezellig' tafelen er ook meestal niet bij is en je krijgt alles in veelvoud, zowel de leuke dingen als de minder fijne zaken.

Er zijn ook dromen die wellicht nooit zullen uitkomen, maar dat compenseer ik dan op een andere manier. Als ik het dan ook beleef besef ik dat het misschien toch geen realistische droom is. Dat kan ik dan bijvoorbeeld op vakantie ervaren.

Ach. Wat zouden we zonder dromen zijn.