De liefste huishoudelijke taak

 Voor koken blijf ik tijd maken. Het is mijn liefste huishoudelijke taak die ik doe: koken.
Ik heb natuurlijk geluk omdat ik geen job buitenshuis heb. Vroeger hield ik helemaal niet van koken. Toen het nog moest naast het werk, maar ik ben er de afgelopen jaren steeds meer van gaan houden.
Lang heb ik enkel gekookt met de Piet boeken (en toch heb ik hem maar een twee keer bezig gezien op TV), maar nu kook ik 'anders' en vaak ook uit kookboeken. Het laatste kookboek was Libanees.
Ik hoop door gevarieerd en anders te koken ons kinderen te leren veel te eten.
 Van de tafel afruimen na ontbijt of warm eten hou ik helemaal niet dan weer. Al is het fantastisch om de tafel (bijna)leeg te zien en ook wanneer er eten op staat is het genieten. Maar de opkuis nadien. Daar heb ik een broertje aan dood.
 Afgelopen weekend was ik met mijn oudste dochter Iris in Antwerpen waar we twee hoge scholen bezochten. De ene in het centrum waar we ook in het Centraal Station passeerden om de Lijnabonnementen van de kinderen te hernieuwen. Wat is het toch een prachtig station.


De andere hoge school was in Hoboken rechtover het justitiepaleis. Een nieuw modern gebouw.
Beiden scholen spraken ons aan, maar Iris mag zelf kiezen. Er zijn wel verschillen natuurlijk. Niet alleen wat betreft de uitleg over de studie, de modules, stages, maar ook de bereikbaarheid is belangrijk. Ook hebben wij vaak 'een gevoel'. Zo was de ene school best wel favoriet al was ze niet interessant qua modules en bereikbaarheid terwijl. Blijkt dit dus toch niet zo een makkelijke keuze te zijn. Iris gaat de ene school nu ook nog eens bezoeken.

 Na dit tripje naar Antwerpen ging ik ons kleintjes ophalen (met de vervangwagen) en die waren doodmoe.

Verder is mijn auto nog niet gemaakt.
Zijn we nog steeds op zoek naar een tweedehandswagentje voor Iris.
En is Liesje opnieuw naar school na een weekje thuis.
En kon de was weer buiten wapperen vandaag.

'Is the spring coming?'
he said.
'What is it like?'
'It is the sun shining on the rain and the rain falling on the Sunshine.' (uit The Secret Garden van Frances H. Burnett)

Reacties

  1. Ziet er heerlijk gevarieerd uit met al die kleurtjes.
    Moeilijke keuze voor de dochter, het is ook niet voor 1 jaartje hé. Wat een prachtige foto van de lieve vermoeide kindjes. Fijne avond.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Welk gerecht heb je daar klaar gemaakt? Ziet er wel goed uit. Ik hou wel van alles in één pot of schotel.
    Ik zie chipolattaworst, ui, wortel, zoete aardappel en paprika?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Een pangerecht inderdaad. Met couscous er ook nog bij. Het was zeer lekker.

      Verwijderen
  3. Reacties
    1. Vroeger ik ook niet. Ooit had ik er zelfs een hekel aan omdat het zoiets was dat echt moest. Maar door thuis te zijn en zeker de afgelopen jaren ben ik het anders beginnen zien. Eten is een behoefte. Eén die je nodig hebt (zoals jij lopen nodig hebt ;-))en hoewel ik 't liefste heb dat het niet teveel gedoe is (sushi bv zal ik nooit nog maken)ben ik het snijden, het roeren en dat gevoel. Mmm. 't is klaar en lekker. Ik ben dat echt graag gaan doen. Al vind ik de was buiten ophangen ook erg tof. Aan strijken heb ik dan weer een hekel. Bah. Of stofzuigen tenzij met de handstofzuiger de tafel.
      Maar vroeger. Neen. Ik deed dat echt niet graag.
      Een mens kan duidelijk veranderen :-).

      Verwijderen
  4. Koken blijft een hekelpunt voor mij. Maar de ontbijttafel afruimen en de broodsnijder afkuisen is het ergste :-D

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)