Dag 10 en 11: iets om te vieren en inpakmodus

Deze week zijn de man en ik tien jaar getrouwd. We trouwden op 14 juli 2006  intiem zonder familie en vrienden in een kapel in Las Vegas. En hadden daarna een mooie honeymoon van tien dagen. De mooiste reis van mijn leven. Alles klopte en was bijna perfect. En ondertussen zijn we dus tien jaar verder... En we willen eigenlijk gewoon dat alles blijft zoals het is. Ongeveer. Want ik zou wel willen dat de man wat meer thuis was en hij wenst misschien wel dat het huis wat meer aan de kant lag, maar ach. Dat zijn maar kleinigheden.
Ik vind het goed zo en hij ook (denk ik).

En dus gingen we gisteren eten in het restaurant waar één der dochters vakantiewerk doet (al deed ze dat gisteren niet). In Het Panhuis. Vlakbij ons huis dus we konden gewoon met de fiets en wel een beetje jammer dat ons jongens er niet bij waren (maar de man heeft geen tijd meer in de week zo vlak voor onze vakantie).
Het eten was verrukkelijk, de bediening zeer vriendelijk en we zaten lekker buiten op het terras vlakbij de kinderboerderij. De kinderen speelden tussendoor in het speeltuintje.
Nog zoiets dat we eigenlijk wat vaker zouden moeten doen. Gewoon omdat het fijn is. Gezellig samen zijn. Genieten van elkaar en het eten.

Vandaag deed ik weer de was en de was en de was. En alles opvouwen en hoopjes maken. Overal hoopjes. Vakantiehoopjes die in de valiezen moeten en hoopjes die naar boven in de kasten moeten.
Ik ben eigenlijk bijna rond met de was nu dankzij het schone weer vandaag. De was droogde snel buiten. Ik draaide vandaag toch een was of tien geloof ik. Ik ben zo content dat ik bijna rond ben en zelfs al bijna klaar met inpakken...Nooit eerder was ik zo snel klaar.
Tussendoor ging ik ook nog boodschappen doen...

Dat geeft me nu meer ruimte deze week om andere (leukere)dingen nog te doen. Nog eens naar de kapper en de manicure of met de kleintjes naar de boerderij.
Woensdagavond komen ons jongens thuis van kamp en heb ik weer drie valiezen vuile was, maar omdat ik bijgewerkt ben kan ik dat op twee dagen weg krijgen dan...
Donderdag moet de auto nog even binnen voor onderhoud.
En ik twijfel zelfs of ik geen dag eerder op vakantie zou vertrekken zodat we in drie etappes naar Zwitserland kunnen rijden want ik heb een hekel aan het lange rijden. Dan zou ik telkens ongeveer 300 à 400 km op een dag doen. Dat lijkt me zoveel fijner voor mezelf en de kleintjes.

Ik ben er alleszins al klaar voor.

En nu ga ik de kleintjes in bed doen want ik heb zeer veel nood aan wat rust nu.