Zelfgemaakte cadeautjes en de huilbuien van Vicje

Vicje heeft het nogal moeilijk. Hij weent meer dan al onze andere kinderen deden (zelfs meer dan Niels) en het is een beetje onduidelijk waar het aan ligt. Daarom heb ik nu toch een afspraak gemaakt met een osteopaat. In de maxi cosi slaapt hij meestal als een roosje en terwijl ik de andere kinderen het liefst lekker thuis liet slapen neem ik hem nu speciaal toch mee zodat hij in slaap zou vallen.
Gelukkig zijn de nachten WEL goed. In ons bed slaapt ie als een roosje dicht bij mij. Misschien moet ik toch maar weer de draagdoek boven halen (maar ik ben helaas niet zo een draagdoekmama).
Het hondenknuffeltje uit de Libelle werd voor hem gehaakt door iemand van onze Letsgroep.


 
 

Mijn dagen zijn erg vol. Omdat ik veel met Vicje bezig ben (vooral met troosten), maar zondag namen we toch de tijd om skispullen te gaan inkopen in een winkel waar er nog ferme solden waren. Niet dat ik de rekening vond meevallen ondanks de solden, maar ze zijn nu bijna allemaal klaar voor hun eerste skilessen. De jongens eind februari en de rest in april.
 
Nadien gingen we wat gaan eten in de kinderboerderij. Altijd leuk! Diertjes kijken, spelen en nadien een lekkere tosti of kriekjes met balletjes.
 
En nadien ging het rechtstreeks door naar de jeugdbeweging.

 Ik mocht ook nog onderstaande cadeautjes ontvangen van Nele waar ik ontzettend blij mee ben.
Dus nogmaals een dikke dankjewel !

Vandaag is weer een dag met hoofdpijn en ik schrijf dit terwijl Vic alweer ligt te wenen in de wieg. Zo meteen gaan we toch maar een toertje rijden. Dan heeft het manneke toch zijn rust een beetje. Nooit gedacht dat ik dit Echt zou doen als moeder :-(. Hopelijk brengt de osteopaat volgende week dinsdag wat soelaas.

Zelf ga ik donderdag naar de kiné voor mijn bekken. Dat is al veel, veel beter en wonderlijk hersteld, maar af en toe voel ik dat het nog geen 100% is en ik wil graag een klein beetje meer aan beweging beginnen doen (grotere wandelingen of lichte sport), maar me toch niet meteen forceren. Daarom dus eerst naar de kiné.

Het is hier dus geen ziekenboeg, maar gewoon wat kleinere zorgen. En voor de rest gaat alles pico bello min of meer.
De takenlijst met de stickers werkt erg goed bijvoorbeeld. Drie kinderen hebben al een cadeau 'verdiend'.
En we blijven gevrijwaard van griep, luizen en andere minder fijne zaken die de ronde doen.

Tot gauw.

 

Reacties

  1. Het is alsof het over mijn eigen Vicje gaat. Hij weende ook zoooo veel en ik ging ook vaak een toertje rijden met hem. De draagdoek hielp ook veel. Succes nog! Brenda

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Succes. Mijn eerste was een huilbaby. Uiteindelijk komt het goed, maar zij sliep pas na drieënhalf jaar door. Nu blijkt dat zij heel gevoelig reageert op geluid, emoties van anderen, nieuwe indrukken. Nu ze groter is en het kan aangeven gaat het goed. Haar broertjes hebben dat niet gehad. De middelste heeft wel gehuild wegens reflux en ernstige obstipatie. Sinds zijn achtste maand gebruikt hij laxeermiddelen van de kinderarts. Hij is nu ruim drie jaar en gebruikt ze nog dagelijks. Zo zie je maar, je weet nooit óf en wát erachter zo'n huiltje zit.
    Sterkte hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. je doet er goed aan van naar de osteopaat te gaan met Vicje,deed mn dochter ook.
    leuk die hondjes uit Libelle,had die ook zien staan.wat leuk dat je kindjes mogen leren skien,moet je daar ver voor rijden,hier bij ons is het toch 45minuten rijden om zo'n skieparcour te hebben.ik denk dat kindjes dit vlot leren(niks voor mij,ik hou helemaal niet van kou en sneeuw,kijk al uit naar de lente)groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hopelijk wordt er gevonden waarom Vic zoveel huilt. Mooie kadootjes, lief hondje. Skiëen nooit gedaan, ik denk dat kinderen dat snel onder de knie hebben, fijne avond.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)