Zwitserland: onze wintervakantie

 
 

 Reizen doe ik graag, maar met kinderen is het lange reizen toch ook een hele opgave. Zwitserland is bijna 1000 kilometer ver weg en dat doen we dan in twee dagen. Deze keer gingen we op weg met alleen de zes jongsten en een hoop bagage.
We reden helemaal naar Zinal dat in een prachtige vallei ligt. In Zinal zelf lag helaas geen sneeuw meer. Dat vond ik tegenvallen want ik had dat wel verwacht.
Wat we kregen was acht dagen prachtig weer. Alle dagen zon, vaak zonder ook maar een wolkje. Warme dagen. Ik ben zelfs zomergerief moeten gaan kopen want ik had enkel winterkledij mee.
Gelukkig lag er boven op den berg wél sneeuw en konden ze toch skiën.
Hieronder Fee in de bergen.

Ik bleef met Vic beneden en maakte elke dag een mooie wandeling. Ook zonder sneeuw de moeite waard en vooral was het ideaal wandelweer. Toch beter dan in het hotel te moeten blijven.
Omdat Vic nog borstvoeding krijgt ging ik niet naar de sneeuw en ging ik ook niet skiën.
Hieronder Mats in de sneeuw.





Boven op de berg scheen de zon hard en de kinderen zijn dus mooi gebruind.
 
 Ik maakte ook een uitstap met de (gratis)bus, Vic en een medewerkster van het hotel. Zij nam me drie keer mee tijdens haar vrije uren. Een hele lieve mevrouw want zo zag ik ook eens iets meer. Want ik bleef meestal alleen met Vic beneden terwijl de man met de kinderen naar boven gingen waar ze skiles kregen.


 De man had wel een beetje vrij tijdens het skiën om te zonnen bijvoorbeeld.




Af en toe verveelde ik me en maakte dan maar eens een selfie :-). Of ging de man en kinderen opwachten aan de lift.


 
Het was een mooie, maar erg vermoeiende vakantie. De man en ik zijn echt uitgeput (haha) van deze vakantie.
En het was in feite een zomervakantie in plaats van een wintervakantie. Zo voelde het toch wel aan.
 
Terug thuis komen was dan ook weer dubbel.
Blij thuis te zijn, maar ook wel jammer dat de was en kook weer wacht en verwacht wordt.
Ik heb het ook wel moeilijk met de drukte hier. De vele auto's en de huizen dicht op elkaar en geen mooie vergezichten. De stilte moet je hier echt gaan zoeken.
Dat had ik niet tijdens mijn wandelingen aan het einde van de vallei. Daar hoor je alleen de vogels, het water en soms de wind. Heerlijk vind ik dat.
 
Maar hier is wel onze THUIS.


Reacties

  1. Zo herkenbaar, de stilte die je in ons landje niet vindt. Wij wonen 'op den buiten' maar de dok ligt vlakbij, de boten blazen dag en nacht, de fabrieken hebben zo hun stink-momenten,...en tegelijk zie je de boer zijn veld mesten. Als kind heb ik het hier heel anders ervaren. Boeren, velden waarin we speelden, geen drukte,... Maar toen vond ik dat dan weer oersaai haha! Blij dat je weer thuis bent, kunnen wij weer genieten van je leuke schrijfsels😉

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat was dan heerlijk genieten van de welverdiende "rust". Fijn dat het zulk heerlijk weer was. Mooie foto's.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Precies dat laatste gevoel is voor ons een reden geweest om wat meer achteraf te gaan wonen. Gevolg: permanent vakantiegevoel en geen behoefte om nog op vakantie te gaan. Al gaan we wel, voor de kinderen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)